LESKOVAC, VRANJE, PROHOR PČINJSKI, VLASINSKO JEZERO

2 dana, 1 noćenje

Datumi polaska:

28.09.2024.-29.09.2024

Info i rezervacije:
061 522 31 50

Program putovanja:

PRVI DAN: BEOGRAD-LESKOVAC-PROHOR PČINJSKI-VRANJE

Polazak iz Beograda u 6h kod Vaznesenjske crkve, ulica Admirala Geprata.

Dnevna vožnja autoputem ka Nišu i Leskovcu, sa mogućim usputnim ulascima i pauzama.

Dolazak u Leskovac. Kratak obilazak grada: Šop Đokićeva kuća,Saborna crkva Svete Trojice, Masarikov Trg. Poseta Narodnom muzeju. Slobodno vreme za ručak.

Posle posete Leskovcu, nastavak putovanja do manastira Prohor Pčinjski.

Dolazak u Manastir Prohor Pčinjski u ranijim poslepodnevnim časovima. Manastir je udaljen oko 30km od Vranja,u podnožju planine Kozjak, obrasle hrastovom šumom, punoj divljači i brojnih izvora. Rušen i paljen, napadan i pljačkan, sada obnovljen, posećivan je od turista i hodočasnika iz celog sveta koje privlače tajne manastirskih odaja, ali i nedirnuta lepota ambijenta kraja, tradicionalno poznatog kao vazdušna banja.

Devet vekova prohujalo je od kada je vizantijski car Roman Diogen (vladao od 1067. do 1071. godine) podigao ovaj manastir i posvetio ocu Prohoru.Manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog podigao je vizantijski car Roman IV Diogen 1070. godine. U okviru vizantijske države ostao je sve do Nemanjinih osvajanja ovih krajeva između 1180. i 1190. godine. Tek krajem XII veka, u vreme velikog župana srpskog Stefana Nemanje, manastir je u sastavu Srbije. U istorijskim izvorima, međutim, ne pominje se sve do dolaska na vlast srpskog kralja Milutina (1282-1321).

Podigao je ili obnovio 40 crkava i manastira, zahvaljujući bogatim prihodima Kraljevine od rudarstva i trgovine. Mada izvori toga doba ne govore o Manastiru Svetog Prohora Pčinjskog, u Karlovačkom Rodoslovu iz 1503. godine, stoji da kralj Milutin, pored ostalih zadužbina sagradi i crkvu Pčinskomu Prohoru. Osvajanjem ovih krajeva od strane Turaka, završava se razdoblje u kome je manastir prosperirao kao snažan duhovni i kulturni centar srednjovekovne srpske države.

Isposnica Svetog Prohora, a sada crkva-brvnara, nalazi se na planini Kozjak, udaljena oko 3 kilometra od manastira. U ovoj isposnici starac Prohor je proveo veći deo ovozemaljskog života. U njenoj neposrednoj blizini je potok sa koga je vodu pio i sam Prohor. Staza u jednom pravcu se prelazi za oko 40ak minuta, jedan deo je kroz šumu, uređena staza, nije naporan put, samo kratko-oko 150m malo veći uspon, šetnja kroz prelepu prirodu.

Ukoliko vremenski uslovi i satnice za posete dozvole, mogućnost odlaska do Isposnice Svetog Prohora.

Posle obilaska manastira, odlazak do Vranja i smeštaj u hotel 2 ili 3* u Vranju ili Vranjskoj Banji, u zavisnosti od raspoloživosti kapaciteta. Slobodno vreme i noćenje.

DRUGI DAN: VRANJE-VLASINSKO JEZERO-BEOGRAD

Doručak. Napuštanje smeštaja i obilazak grada.

Prvi pisani trag o Vranju, još u XI veku, ostavila je Ana Komnina. Ona u knjizi „Aleksijada“ kaže da je raški župan Vukan, 1093. godine, u svom osvajačkom pohodu, stigao u Vranje i osvojio ga, ali se ipak povukao pred Vizantijom. U sastav srpske države, Vranje konačno ulazi 1207. godine, kada ga je osvojio Stefan Prvovenčani.Ovo je izuzetno važno geostrateško područje na kome su se od pamtiveka ukrštali karavanski putevi tako da je „najlakši put ka jednom i ka drugom, osvajače vodio preko vranjskog pomoravlja“.

Raspadom srpske srednjevekovne države, Vranje 1455. godine osvajaju Osmanlije, koje njime vladaju sve do 1878. godine, kada je varoš osvojila srpska vojska pod komandom Đenerala Jovana Belimarkovića. Vranje je, tako, pod Turcima bilo čitavih 422 godine. Tu se priča o burnoj istoriji ne završava. Ovi prostori su, posebno u novijoj istoriji, bili česta meta bugarskih osvajača. U Prvom svetskom ratu, Bugari su okupirali Vranje 1915. godine, a oslobodili su ga srpski ratnici sa Solunskog fronta 1918. godine. Drugi svetski rat doveo je Nemce, koji su u njega ušli početkom 1941. godine, i potom ga predali u ruke bugarskim vlastima. Oslobođeno je 7. septembra 1944. godine.

Zgradu Pašinog konaka sagradio je moćni Raif-beg Džinoli 1765. godine. Sastoji se iz dve spratne zgrade spojene visećim mostom, koje su tipični predstavnici balkansko-orijentalne arhitekture. Zgrade imaju prizemlje i sprat, sa simetrično postavljenim prostorijama.          Holovi su nepravilnih oblika osnove. Iz njih se ulazi u prostrane sobe, između  kojih su manje prostorije, takozvane odžaklije. Sve sobe su ukrašene bogato obrađenim drvenim tavanicama.U prvoj zgradi, Selamluku, živeo je Paša sa svojom muškom pratnjom. Danas je tu smešten Narodni muzej. U drugoj, Haremluku, odvijao se porodični život. U njemu su živele Pašine žene, deca i služinčad. Hol Haremluka na spratu ima polukružno proširenje – divanhana, a ispod njega u prizemlju manji otvoren trem. Danas se u Haremluku nalazi elitni restoran koji privlači veliki broj domaćih i stranih turista.

I Vranje, kao i Verona, čuva i neguje priču o tragičnoj ljubavi. Tamo u Veroni, ljubav se zbiva na balkonu, dok se ovde, u Vranju, odvija na obali Vranjske reke. Šta se to, zapravo, dogodilo u gradu jakih strasti, meraka i sevdaha? Lepa Ajša bila je kći bogatog i moćnog Selim-bega. Legenda kaže da se Ajša  zaljubila u zvuk Stojanovih dvojnica, koje je slušala, dok je pastir A kako se priča tragično završila i u znak sećanja na nju sagrađen Beli most, čućete od naših vodiča.

Jedan od glavnih simbola Vranja, ali i srpskog književnog realizma je, bez sumnje, pisac Borisav Stanković.Bora je pretežno stvarao dela koja su iskazivala tradiciju i duh Vranja, a u tome mu je pomoglo i to što mu je baka Zlata često pričala o izgledu „starog” Vranja. Danas mnoge institucije u Vranju nose njegovo ime – gimnazija, Gradska biblioteka, pozorište, ali i jedna ulica. Iako je Bora prodao nakon što se preselio u Beograd, grad je kuću kasnije otkupio i učinio je kulturnim dobrom 1967. godine. U njoj su za posetioce izloženi lični predmeti Borisava Stankovića i njegove porodice, kao što su nameštaj, baka Zlatin razboj, Borina tabakera, knjige, sanduk za odela i fotografije. Gostinska soba, koja po pravilu treba da bude najlepša u svakoj kući, postavljena je prema opisu iz Borine pripovetke „Uvela ruža”. Sačuvana je čak i soba baka Zlate, gde se nalaze i njeni lični predmeti. Spoljašnjost kuće prikazuje tipičnu arhitekturu narodnog graditeljstva. Muzej-kuća je pod upravom Narodnog muzeja Vranje.

Posle obilaska Belog mosta, Muzeja Bore Stankovića, Crkve Oca Justina i Sv. Nikole, kao i Pašinog konaka (Narodnog muzeja), slobodno vreme u Vranju.

Posle posete Vranju, nastavak putovanja do Vlasinskog jezera.

Vlasinsko jezero se nalazi u jugoistočnoj Srbiji na teritoriji opštine Surdulica, udaljeno 30km od doline Južne Morave ka zapadu i od jugoslovensko-bugarske granice ka jugu. Nalazeći se na 1213 m nadmorske visine i prostirući se na površini od 16 km2 najveće je i najviše veštačko jezero u Srbiji.
Na mestu gde se u prošlosti nalazila tresava, poznata kao Vlasinsko blato, sa ševarom, trskom i samo mestimičnim vodenim površinama i isticala reka Vlasina, nastalo je današnje Vlasinsko jezero. Jezero čija boja vode varira od sivo plave pored obale do zatvoreno plave na sredini jezera, sa zelenim priobalnim površinama daje poseban koloritet vlasinskom pejzažu.Istorijski zapisi koji spominju Vlasinsku visoravan potiču još od XVIII veka pod nazivom Vlasinsko blato ili Vlasinska tresava zbog nagomilanog treseta i blata nastalog spiranjem rečnih tokova. Na taj način je u kanjonu dugom 20 km stvorena močvara koja je na pojedinim mestima bila ispunjena živim peskom.

Vlasinsko jezero oivičava zatalasana visoravan u vidu prostranog zelenog ćilima išaranog livadama, pašnjacima i šumama koje kriju raznovrstan biljni i životinjski svet, dok jezero nadvisuju planinski masivi, na čijim padinama je grupisano nekoliko vlasinskih naselja između kojih teku bistri i žuborni potoci i rečice sa šumovitim klisurama. Od planina koje okružuju jezero posebno se izdvajaju Čemernik i Vardenik.

Slobodno vreme za individualne aktivnosti na jezeru do polaska za Beograd.

Dolazak u Beograd u večernjim satima, oko 22h.

NAPOMENA: ORGANIZATOR ZADRŽAVA PRAVO PROMENE REDOSLEDA POJEDNIH LOKALITETA/DESTINACIJA, NASTALIH ZBOG OBJEKTIVNIH OKOLNOSTI, GUŽVI U SAOBRAĆAJU, PROMENE RADNOG VREMENA OBJEKATA KOJI SE OBILAZE I DRUGIH NEPREDVIĐENIH OKOLNOSTI.

Cena aranžmana po osobi: 8200 din

Deca imaju popust samo uz pratnju dve punoplatežne osobe.
Deca do 5-12 godina – plaćaju 6000din. imaju sedište u autobusu i sopstveni ležaj.
Deca do 5 godina – gratis, imaju sedište u autobusu i ulaznice, dele ležaj sa odraslom osobom